در این نشست دکتر محسن زندی به ارائه‌ی مقاله‌ای در حوزه روانشناسی مثبت‌گرا پرداخت و اظهار داشت: عنوان مقاله اولین جلسه ژورنال کلاب گروه روانشناسی بدین شرح است:Positive Psychology: Historical, Philosophical, and Epistemological Perspectivesروانشناسی مثبت گرا: چشم اندازهای تاریخی، فلسفی و معرفت شناختیاین پژوهشگر در ادامه افزود: دو نویسنده مقاله؛ ایلین نفستاد استاد دانشگاه اسلو و اینگویلد یورگنسن از بیمارستان سندرود نروژ هستند.وی بیان داشت: مقاله حاضر بر اساس رویکرد معرفت‌شناختی/علم شناختی پسامدرن نوشته شده است؛ که البته به دلیل تسلط ناکافی نویسنده به حوزة فلسفه، مقداری آشفتگی و نوسان میان معرفت شناسی پسامدرن و مدرن وجود دارد.محسن زندی با اشاره به اینکه اصل مقاله با چند مقدمه شروع می‌شود، تاکید کرد: تمام فعالیت‌های علمی باید با نگاه به تاریخ آن علم و آن مسأله انجام گیرند، زیرا دلیل تعلیم و تربیتی: ارجحیت تعلیم مبتنی بر مسأله محوری و تعلیم مبتنی بر نتیجه‌محوری، هیچ نظریه علمی، حتی فلسفه گریزترین نظریات، نیست که مبتنی بر یک فلسفه خودآگاه یا ناخودآگاه پیشینی در مورد جهان یا انسان نباشد. هیچ نظریة‌ علمی‌ای نیست که خودآگاه یا ناخودآگاه بر نوعی معرفت‌شناسی/فلسفة علم (حال منسجم یا آشفته) مبتنی نباشد. توجه به تاریخ از تکرار اشتباهات پیشینیان و دوباره‌کاری‌ها می¬کاهد و ابعادی را که دیگران ندیده‌اند به ما نشان می دهد.وی خاطرنشان کرد: روانشناسی به عنوان یک علم و روانشناس به عنوان یک عالم؛ ضرورتاً مبتنی بر یک سری آرای فلسفی پیشین در مورد انسان، روش شناخت انسان، حد شناخت انسان، هستی‌شناسی/ماهیت انسان و ... است.پژوهشگر پژوهشکده اخلاق و روانشناسی اسلامی، اظهار داشت: از آنجا که انسان نیز یک موجود تاریخی است که در متن تاریخ بسط می‌یابد؛ روانشناسی هر عصری نیز وابسته به شناخت نسبی از انسان بسط یافته در همان عصر است. بنابراین تنها فهمی تاریخمند ارائه می‌دهد.محسن زندی تصریح کرد: هسته سخت/فرانظریه روانشناسی مثبت‌گرا چیست ،که آن را از جریان اصلی روانشناسی جدا می‌کند؟ از نظر نویسنده در دو چیز است: فرانظریه‌اش در مورد ماهیت انسان (انسان‌شناسی فلسفیِ پیشینی) ؛ هدف روانشناسی.در ادامه، انسان‌شناسی فلسفی پیشینیِ روانشناسی مثبت‌گرا مورد بحث قرار میهگیرد و عوارض و نتایج آن بر زندگی فردی مورد کاووش قرار می گیرد.در بقیه چیزها روانشناسی مثبت (برخلاف بستر مادرش، یعنی روانشناسی انسان‌گرا) تفاوت اساسی (شیفت پارادایمی) با جریان اصلی روانشناسی ندارد؛ به ویژه در حوزه‌ روش پذیرفته ‌شده تجربی.گفتنی است، گروه روانشناسی اسلامی پژوهشکده اخلاق و روانشناسی، با هدف آشنایی با یافته های جدید علمی و ارتقاء سطح علمی گروه روانشناسی، قرار است جلسات بررسی مقالات روانشناسی را ادامه دهد.